Za zasłoną milczenia

Wybór życiowej drogi jest jednym z poważniejszych. Kiedy musimy podjąć decyzję zwykle niewiele wiemy o świecie i ścieżce, którą chcemy podążać. Ulegamy urokowi samodzielności. Po latach przychodzi rozczarowanie, znużenie, a czasami poczucie porażki i osamotnienia. Niestety bardzo często nie widzimy dla siebie innej drogi. Gdybyśmy jednak chcieli zmienić swoje życie okazuje się, że jest to możliwe. Do tego wiele rzeczy może być dla nas łatwiejsze niż przypuszczamy, ale zmierzymy się z nowymi wyzwaniami, kolejnymi życiowymi próbami. I właśnie z taką sytuacją mają do czynienia bohaterzy książki Żanety Pawlik „Za zasłoną milczenia”.
Główną akcję stanowią tu życiorysy dwóch kobiet. Jedna (Klara) w młodości była bardzo religijna i wstąpiła do restrykcyjnego zakonu, przez co odcięła się od bliskich, którzy nie do końca pogodzili się z obraną przez nią drogą. Zwłaszcza jej brat jest zaskoczony i przez całe życie wierzy, że kiedyś siostra zmieni zdanie. Z czasem w zakonie widzi coraz więcej złego i pozorów, a mniej tego, co skłoniło ją do wybrania tej drogi. Druga (Dorota) wcześnie wyszła za mąż. Niestety bardzo szybko okazuje się, że jej mąż jest bokserem. Kolejne pobicie kończy się zabiciem męża. Dorota trafia do więzienie, a jej syn do rodziny zastępczej, którą staje się jej siostra niemogąca mieć własnych dzieci. Brak perspektyw, więzienna przeszłość oraz zbudowana przez dziecko bliskość staną się przeszkodą do odbudowy relacji. Zrezygnowana bohaterka wyjeżdża. Wybranie przez obie kobiety nowej drogi, podjęcie decyzji o zmianie życia sprawia, że ich ścieżki się krzyżują w drastycznych okolicznościach. Łączy ich długa izolacja i zaczynanie wszystkiego od zera. Wolność jest wyzwoleniem, ale też niesie cały bagaż wyzwań, którym muszą stawić czoło. I to w świecie, który wygląda zupełnie inaczej niż znany im z dnia, kiedy zaczęło się ich odosobnienie. Codzienność okaże się trudna i rozczarowująca, a przyszłość pełna niewiadomych. W takim otoczeniu szukanie własnej drogi nie będzie łatwe. Walka o siebie i bliskich będzie wielkim wyzwaniem. Każda przed uzyskaniem wolności snuła plany związane z tym jak będzie wyglądało ich życie. Codzienność przyniosła im jednak całkowicie inne warunki, dalekie od marzeń.
„Za zasłoną milczenia” Żanety Pawlik to kolejna lektura pisarki podsuwająca czytelnikom niesamowicie wiele ważnych problemów społecznych. Pisarka świetnie oddaje charaktery bohaterów. Każdy jest tu wyrazisty, ma swój temperament oraz cel. Czasami drogi ludzi się rozchodzą, ale pozostaje miłość i poczucie konieczności dbania z wiarą, że ta osoba znowu będzie częścią codzienności. Stworzone przez Żanetę Pawlik historie są poruszające. Autorka pokazuje, że ludzie pochodzący z różnych środowisk mogą się wzajemnie wspierać i inspirować. Mamy tu duży nacisk na relacje społeczne, dawanie sobie szansy, szukanie nowych rozwiązań. Do tego wykreowane przez autorkę bohaterki ewoluują, widać jak wydarzenia je zmieniają, odciskają na nich piętno, przygniatają. W obliczu codzienności plany i marzenia się rozmywają. Pozostaje gorycz, zniechęcenie i dopiero wsparcie innych może pomóc w odbiciu się od dana i walce o lepsze jutro.

Wybór życiowej drogi jest jednym z poważniejszych. Kiedy musimy podjąć decyzję zwykle niewiele wiemy o świecie i ścieżce, którą chcemy podążać. Ulegamy urokowi samodzielności. Po latach przychodzi rozczarowanie, znużenie, a czasami poczucie porażki i osamotnienia. Niestety bardzo często nie widzimy dla siebie innej drogi. Gdybyśmy jednak chcieli zmienić swoje życie okazuje...

Pióro Żanety Pawlik pokochałam za książki ,,Światło po zmierzchu" i ,,Tamarynd".
Jej książki są życiowe, dają do myślenia, spędza się przy nich przyjemnie czas, są dojrzałe, mądre i chce się za każdym razem więcej.
Jesteście ciekawi, czy ,,Za zasłoną milczenia" też zrobiła na mnie wrażenie? Oczywiście!
Tym razem autorka ukazuje nam bohaterów, którzy muszą odnaleźć się na nowo, którzy muszą zacząć swoje życie od zera, a nie jest to proste. Zwłaszcza że dwie kobiety do tej pory były odizolowane od codzienności. Jedna z bohaterek to Klara, która wystąpiła do zakonu, ale na pewnym etapie swojego życia stwierdza, że jednak musi go opuścić. Druga bohaterka to Dorota, której życie od początku dawało w kość, aż w końcu trafiła do więzienia za zabójstwo męża i wyszła z niego wcześniej, dzięki warunkowemu zwolnieniu. Obie kobiety pewnego dnia muszą zmierzyć się z rzeczywistością. Ich wolność daje zarówno duże pole do popisu, jak i też przyprawia o dreszcze. Szczęście miesza się ze strachem, niepokojem o to, co będzie dalej. Czy uda im się znaleźć swoją drogę?
Na pewnym etapie ich losy splatają się w dość drastycznych okolicznościach. Jak to mówią czasami, życie wie, kogo ma postawić na naszej drodze, abyśmy zyskały siły do walki o własne szczęście. Dwie tak różne osoby w pewnym momencie stają się dla siebie wsparciem.
Po raz kolejny jestem zachwycona obrazem wielu sprzeczności, który stworzyła autorka. Historia życiowa, potęgująca emocje, prawdziwa, do tego stopnia, że aż namacalna. Życie pisze człowiekowi różne scenariusze. Nie każdy ma życie takie, jak sobie wymarzył. Czasami wygląda ono zupełnie inaczej i w ogóle nie ma nic wspólnego z tym, czego od niego oczekiwaliśmy. Jakby z nas zakpiło. Jednak ważne jest, aby mimo wszystko dać sobie szansę na szczęście i dążyć do tego mimo przeszkód, które stają na naszej drodze. Walka o siebie to najcenniejsza i najważniejsza walka. Dla każdego kiedyś zaświeci słońce.
Wiem też, że łatwo jest tak pisać, bo nie jesteśmy w skórze bohaterów, ale to właśnie oni dają taką nadzieję, na lepsze jutro i dzięki nim możemy wierzyć, że w życiu też tak się dzieje, że każdy ma szansę.
Przykro jest jednak, jak zostaje się odrzuconym przez najbliższą rodzinę czy środowisko.
Autorka doskonale daje do myślenia. Zresztą robi to za każdym razem. Po przeczytaniu dwóch poprzednich miałam kilka takich dni, gdzie wracałam myślami do tego, co autorka przekazała na kartkach papieru. Podoba mi się także to, że z każdą książką czuć, że autorka naprawdę pisze sercem. To coś pięknego, jak nie czuje się żadnego zagubienia pisarza, naciągania fabuły tylko czystą, prawdziwą, emocjonalną treść płynącą z wnętrza. Uwielbiam i wyczekuję kolejnych wartościowych pozycji.

Pióro Żanety Pawlik pokochałam za książki ,,Światło po zmierzchu" i ,,Tamarynd".
Jej książki są życiowe, dają do myślenia, spędza się przy nich przyjemnie czas, są dojrzałe, mądre i chce się za każdym razem więcej.
Jesteście ciekawi, czy ,,Za zasłoną milczenia" też zrobiła na mnie wrażenie? Oczywiście!
Tym razem autorka ukazuje nam bohaterów, którzy muszą odnaleźć się na...

Już dawno nie czytałam książki, która jest wypełniona tak wieloma odcieniami bólu. Ileż tu jest odmian smutku, które przeszywają na wskroś. A mimo tego ma w sobie to coś, co przyciąga do bohaterów i chce się z nimi trwać na dobre i na złe. To jak niesamowicie zbudowane są tutaj postaci, jak wielowymiarowe są ich uczucia, jak to wszystko jest zgrabnie utkane w zdarzenia, które tak wiele znaczą jest zachwycające.

" Za zasłoną milczenia" to powieść, która najnormalniej w świecie sobą oczarowuje. Jestem zaskoczona, kupiona i zdecydowanie chcę więcej. To jest moja pierwsza książka Autorki ale na pewno nie ostatnia.

Pani Żaneta ma bardzo piękny styl, który delikatnie oplata zmysły. Poddałam się mu już od pierwszych zdań i chłonęłam całą sobą.

Dużo jest książek, które poruszają ludzkie problemy zanurzając się przy tym głęboko w ludzkie uczucia ale muszę przyznać, że tak była wyjątkowa i chyba nie spotkałam się jeszcze z czymś podobnym. Nie umiem tego opisać, ale te historie mają w sobie coś takiego nieuchwytnego a mimo to przyciągającego.

"Za zasłoną milczenia" to zbiór historii kilku osób, pokazanych z perspektywy konkretnych bohaterów, które w pewnym momencie w końcu się ze sobą splatają. Autorka bardzo umiejętnie łączy je w spójną całość odkrywając powoli wszystkie puzzle i elementy. A fakt, że poznajemy wydarzenia z poziomu kilku osób jest ogromnym atutem. Na pierwszy plan wysuwają się losy można by powiedzieć dwóch tak różnych kobiet a mimo to tak bardzo do siebie podobnych. Jestem oczarowana tym, jak Pani Pawlik potrafi pisać o kobietach, jak wiele ich odcieni pokazała w tej historii.

Pełen zachwyt.

Już dawno nie czytałam książki, która jest wypełniona tak wieloma odcieniami bólu. Ileż tu jest odmian smutku, które przeszywają na wskroś. A mimo tego ma w sobie to coś, co przyciąga do bohaterów i chce się z nimi trwać na dobre i na złe. To jak niesamowicie zbudowane są tutaj postaci, jak wielowymiarowe są ich uczucia, jak to wszystko jest zgrabnie utkane w zdarzenia,...

Przeczytana. Za miesiąc nie będę pamiętał o czym byla. Koniec. Kropka

Przeczytana. Za miesiąc nie będę pamiętał o czym byla. Koniec. Kropka

Książka jest napisana ładnym, bogatym językiem.
Autorka ma niewątpliwie talent do snucia opowieści "z życia wziętych".
Głównymi bohaterkami uczyniła dwie młode kobiety, które przez pewien czas przebywały w zamknięciu.
Teraz muszą odnaleźć się w codziennym życiu poza murami.

Oprócz tych dwóch postaci poznajemy szereg osób, które również zmagają się ze swoimi problemami, traumami...
Niektórzy są pogubieni, ale są też silne charaktery.
Żaneta Pawlik potrafi sportretować swoich bohaterów wiarygodnie, pogłębiając nierzadko ich rys psychologiczny.

Książkę na pewno poleciłabym miłośnikom solidnych, dobrze zbudowanych powieści obyczajowych.

Książka jest napisana ładnym, bogatym językiem.
Autorka ma niewątpliwie talent do snucia opowieści "z życia wziętych".
Głównymi bohaterkami uczyniła dwie młode kobiety, które przez pewien czas przebywały w zamknięciu.
Teraz muszą odnaleźć się w codziennym życiu poza murami.

Oprócz tych dwóch postaci poznajemy szereg osób, które również zmagają się ze swoimi problemami,...

Bardzo dobra i bardzo poruszająca opowieść, w której autorka, Żaneta Pawlik po raz kolejny porusza trudne, niewygodne, uwierające i bardzo bolesne tematy.
10 lat temu Klara wstąpiła do zakonu. Decyzja zdawałoby się na całe życie. Ale czy na pewno? Od jakiegoś czasu kobieta coraz częściej myśli o opuszczeniu zakonu. Nie jest to łatwa decyzja. We wnętrzu, duszy i umyśle Klary, ma miejsce prawdziwa walka. Ostateczną decyzję nasza bohaterka podejmuje gdy umiera jej brat. Jej nowym miejscem na ziemi będzie pensjonat nad morzem, który poprowadzi wraz z owdowiałą szwagierką. Co z tego wyniknie? Jak będzie czuła się Klara? Czy zarządzanie pensjonatem będzie, tym co da jej spokój i ukojenie?
Na te i wiele innych pytań znajdziecie odpowiedź w tej doskonale napisanej książce, do lektury której gorąco zachęcam. Będziecie zadowoleni z lektury jeżeli szukacie dobrze napisanej powieści z przesłaniem, mądrej, nieinfantylnej, pokazującej wnętrze człowieka.
Bohaterowie książki są trudni, przeczołgani przez los, mocno doświadczeni. Takich postaci w literaturze jest sporo. Wszystko zależy od tego, jak się ich przedstawi, banalnie czy w sposób niezwykły. Pawlik poszła na szczęście tą druga drogą. Dzięki temu mamy do czynienia z naprawdę niezwykłą historią, która porywa od pierwszych kartek.
Bez wątpienia Za zasłoną milczenia porusza bolesne sprawy, odczarowuje tabu, sprawia, iż czytelnik czyta tę historię na jednym wdechu i jest niesamowicie poruszany oraz czuje się jak rozjechany emocjonalnie. Żaneta Pawlik potrafi pisać o trudnych sprawach, potrafi wyjątkowo działać na czytelnika.
Niespieszna akcja, życiowe problemy, w których wielu z nas odnajdzie siebie i ciepło, które bije z każdej kolejnej strony i ogrzewa także czytelnika. Wspaniała, bardzo dobrze napisana opowieść, idealna lektura na wiosnę.
Nie ukrywam, bardzo poruszyła mnie ta historia. Ze 2x otarłam łzę wzruszenia i długo będę pamiętać o tym, co przeczytałam i o czym w trakcie lektury myślałam. Polecam.

Bardzo dobra i bardzo poruszająca opowieść, w której autorka, Żaneta Pawlik po raz kolejny porusza trudne, niewygodne, uwierające i bardzo bolesne tematy.
10 lat temu Klara wstąpiła do zakonu. Decyzja zdawałoby się na całe życie. Ale czy na pewno? Od jakiegoś czasu kobieta coraz częściej myśli o opuszczeniu zakonu. Nie jest to łatwa decyzja. We wnętrzu, duszy i umyśle...

"ZA ZASŁONĄ MILCZENIA" autorstwa Żanety Pawlik to opowieść, która w sposób niezwykle poruszający przedstawia historie dwóch kobiet, Klary i Doroty, które po latach spędzonych w zamknięciu wreszcie odważnie stawiają czoła nowemu życiu. Książka ta nie tylko porusza tematy odwagi, pojednania i siły potrzebnej do rozpoczęcia od nowa, ale także ukazuje skomplikowane relacje międzyludzkie oraz proces odnajdywania swojej tożsamości i miejsca w świecie.

Autorce udało się stworzyć głębokie, wielowymiarowe postacie, których losy śledziłam z zapartym oddechem. Klara, po latach poświęcenia w zakonie, i Dorota, zmagająca się z konsekwencjami swojego tragicznego wyboru, to bohaterki, z którymi łatwo się utożsamić, bo ich historie są nie tylko realistyczne, ale również pełne empatii i głębokich emocji.

Powieść porusza wiele trudnych tematów społecznych, często pomijanych przez społeczeństwo, takich jak wybaczanie, zrozumienie czy drugie szanse. Autorka zręcznie prowadziła mnie przez labirynt ludzkich losów, ukazując zarówno ciemne jak i jasne strony ludzkiej natury.

Język użyty w książce jest lekki i przystępny, co sprawia, że niemalże płynie przez kolejne strony, chcąc dowiedzieć się więcej o losach bohaterek. Żaneta Pawlik stworzyła nie tylko wzruszającą opowieść, ale także przekazała wiele wartości, które skłaniają do refleksji nad własnym życiem i wyborami.

"Za Zasłoną Milczenia" to książka, którą polecam każdemu, kto szuka inspiracji do odwagi, pojednania i odkrywania siły potrzebnej do rozpoczęcia od nowa. To historia, która zostanie że mną na długo po zakończeniu lektury, skłaniając do refleksji nad życiem i ludzkimi relacjami.

"ZA ZASŁONĄ MILCZENIA" autorstwa Żanety Pawlik to opowieść, która w sposób niezwykle poruszający przedstawia historie dwóch kobiet, Klary i Doroty, które po latach spędzonych w zamknięciu wreszcie odważnie stawiają czoła nowemu życiu. Książka ta nie tylko porusza tematy odwagi, pojednania i siły potrzebnej do rozpoczęcia od nowa, ale także ukazuje skomplikowane relacje...

“Najgorsze dla ludzi w trudnej sytuacji są litość i osądzanie”.

Mija dziesięć lat, odkąd Klara wstąpiła do zakonu. Od jakiegoś czasu kobieta toczy wewnętrzną walkę, jej powołanie osłabło, coraz częściej myśli o opuszczeniu zakonu. Gdy nagle umiera jej brat, Klara podejmuje decyzję i opuszcza zakon. Znajduje miejsce u szwagierki, która po śmierci męża, będąc w zaawansowanej ciąży, potrzebuje pomocy przy prowadzeniu pensjonatu nad morzem. Tam trafia też Dorota, którą życie nigdy nie oszczędzało. Została skazana za zabójstwo męża, sąd przychylił się do warunkowego zwolnienia. Kobieta ma zamiar odbudować relację z synem, którym do tej pory zajmowała się siostra i zacząć żyć od nowa. Nie będzie to łatwe. Losy tych kobiet splatają się ze sobą. Lata odosobnienia zrobiły swoje, czy te odnajdą się w nowej rzeczywistości? Znajdą to czego szukają?

Kolejne bardzo udane spotkanie z twórczością Autorki. Życie w całej swej zaskakującej, surowej, okazałości. Wielowątkowa akcja powieści toczy się niespiesznie i niesie spore, sprzeczne emocje. Fabuła ciekawie poprowadzona, dopracowana w każdym szczególe, ukazuje skomplikowane relacje międzyludzkie. Pani Żaneta posługuje się pięknym, obrazowym, lekkim, naturalnym językiem. Chwile pełne wzruszenia przeplatają się z tymi trudnymi. Ciekawie, bardzo realnie ukazani bohaterowie. Razem z nimi przemierzałam ich trudne życiowe ścieżki, z całego serca im kibicowałam.

Porwała mnie ta trudna, nieoczywista historia. Dwie zupełnie różne kobiety, dzieli je kompletnie wszystko, mają zupełnie różne życiowe doświadczenia, inne poglądy. Obie zostały zepchnięte poza granice poprawności społecznej, wyobcowane, odrzucone przez bliskich. Zakonnica i morderczyni. Te dwa światy przenikają się, pomimo różnic zaczynają się rozumieć, wspierać, zwyczajnie po ludzku pomagać. Autorka porusza szereg złożonych, niełatwych, dramatycznych problemów, o których często nie chcemy słyszeć. Robi to z empatią, bez zbędnego oceniania. Dramat dwóch rodzin, inne powody, inne zapatrywanie, inne błędy. Skomplikowane relacje rodzinne, brak szczerych rozmów, zrozumienia, wsparcia. Przemoc domowa, ta fizyczna i ta psychiczna, alkoholizm, śmierć. Ogromna samotność, tęsknota za dzieckiem, niemoc, zagubienie, potrzeba wsparcia, trudne życiowe wybory i ich konsekwencje. Silna więź z Bogiem, a obok ateizm.

Poruszająca, niebanalna, mądra opowieść. Zmusza do refleksji, zostawia trwały ślad, nie da się przejść obok niej obojętnie. Ukazuje, że światełko nadziei delikatnie mruga. Czekam na kolejne książki Autorki. Serdecznie polecam, czytajcie, warto!

https://tatiaszaaleksiej.pl/za-zaslona-milczenia/

“Najgorsze dla ludzi w trudnej sytuacji są litość i osądzanie”.

Mija dziesięć lat, odkąd Klara wstąpiła do zakonu. Od jakiegoś czasu kobieta toczy wewnętrzną walkę, jej powołanie osłabło, coraz częściej myśli o opuszczeniu zakonu. Gdy nagle umiera jej brat, Klara podejmuje decyzję i opuszcza zakon. Znajduje miejsce u szwagierki, która po śmierci męża, będąc w zaawansowanej...

trzy kobiety los ze sobą złączył, żadna nie radzi sobie z wolnością. Klasztor, więzienie , niechciany hotel na zadzidziu do prowadzenia - do tego cięzkie relacje zarówno rodzinne jak i związkowe. Bohaterkami są głównie dwie kobiety jednak czy trzecia również nie ma podobnej sytuacji? każda czuje się czemus winna , każda stara się odnaleźć odrobinę spokoju przez odcięcie od przeszłości. Przeszłość bywa okrutna i jest jak tatuaż na czole , nie da się przypudrować. Niezły kawałek powieści . Bez czułostkowości, bez chęci przypodobania się czytelnikowi. Kawał dobrej powieści na np majówkowy wieczór.

trzy kobiety los ze sobą złączył, żadna nie radzi sobie z wolnością. Klasztor, więzienie , niechciany hotel na zadzidziu do prowadzenia - do tego cięzkie relacje zarówno rodzinne jak i związkowe. Bohaterkami są głównie dwie kobiety jednak czy trzecia również nie ma podobnej sytuacji? każda czuje się czemus winna , każda stara się odnaleźć odrobinę spokoju przez odcięcie od...

Jak żyje się po wyjściu z zakonu? A jak po wyjściu z więzienia? Tak różne miejsca, ale samotność i zagubienie po ich opuszczeniu są zaskakująco podobne.

Gotowałam obiad w jednej ręce trzymając książkę "Za zasłoną milczenia". Aż dziw że zupa się udała, bo trudno było mi się oderwać od tej zaskakującej, dobrze napisanej i poruszające powieści.

Klara opuszcza zakon, Dorota wychodzi z więzienia i splot różnych wydarzeń sprawia, że spotykają się w nadmorskim pensjonacie. Wyrzuty sumienia dręczą je obie, jedna wyrzuca sobie porzucenie brata, który próbował uświadomić jej, że zakon jest złym wyborem, druga tęskni za synem, który nie chce widzieć matki kryminalistki.

Pełna ta opowieść smutku i niesprawiedliwości. Niezawinione kary i ludzka podłość mogłoby złamać niejednego człowieka, dlatego imponuje siła tych, zdawać by się mogło, słabych i kompletnie do życia nieprzystosowanych bohaterek. Mimo wszystko jednak walczą, nie poddają się i chociaż nie mamy tutaj cukierkowej opowieści, to jednak znajdujemy strzępki nadziei, że z najgorszego, najsmutniejsze go punktu w życiu zawsze znajdzie się jakieś wyjście.

Jak żyje się po wyjściu z zakonu? A jak po wyjściu z więzienia? Tak różne miejsca, ale samotność i zagubienie po ich opuszczeniu są zaskakująco podobne.

Gotowałam obiad w jednej ręce trzymając książkę "Za zasłoną milczenia". Aż dziw że zupa się udała, bo trudno było mi się oderwać od tej zaskakującej, dobrze napisanej i poruszające powieści.

Klara opuszcza zakon, Dorota...